در دوران حضرت موسی(ع) حاکم ستمگری بر تخت حکومت نشسته بود.مرد صالح و نیکی نیز در آن دوران حکومت می کرد.شخص مومنی نزد فرد صالح رفت و از او خواست برای او پیش حاکم واسطه شود.مرد صالح قبول کرد و با واسطه گری مشکل مومن حل شد. اتفاقا،هم حاکم و هم مرد صالح در یک روز از دنیا رفتند مردم جمع شدند و جنازه ی حاکم را با احترام به خاک سپردند.اما جنازه ی مرد صالح روی زمین ماند.بعد از سه روز جنازه ی آن مرد،کرم برداشت.حضرت موسی از موضوع اطلاع یافت و با ناراحتی به خداوند عرض کرد:خداوندا !!چرا جنازه ی ستمگری که دشمن توست باید با احترام دفن شود،اما جنازه ی دوست داران تو اینگونه با خواری روی زمین باقی بماند؟ آیا این درست است؟ به موسی(ع) وحی شد:ای موسی! آن مرد برای برآوردن حاجت یک مومن به آن حاکم ستمگر رو آورد و حاکم نیز حاجت را برآورد.من نیز اجر دنیوی حاکم را دادم و کارش را  جبران کردم.اما حشرات را به سمت فرد صالح افکندم،چراکه او نباید از ستمگر درخواست کمک می کرد و نباید پیش ظالمان، کج می کرد.او باید برای این کار، هر چند برای براوردن حاجت یک مومن باشد مجازات شود.نتیجه گیری:انسان باید هرچیزی را که می خواهد از خدا طلب کند.خداوند آنقدر کریم و رحیم است که بند اش را هیچگاه بدون حمایت رها نمی کند.ما نباید فکر کنیم که فقط باید از خدا چیزهای بزرگ بخواهیم؛چرا که خداوند به حضرت موسی(ع) وحی کرد که حتی نمک طعامت را از من بخواه.خداوند بندگانش را دوست دارد و نعمت های خود را بدون منت در اختیار آنان قرار می دهد.ما نیز از خداوند سلامتی و پاکدامنی را خواستاریم و از او می خواهیم دستمان را فقط جلوی او دراز کنیم

===========================

داستان حضرت موسی(ع) و مرد کشاورز

روزی حضرت موسی به  پروردگار متعال عرض کرد:«دلم می خواهد یکی از آن بندگان خوبت را ببینم.»
خطاب آمد:«به صحرا برو.آنجا مردی کشاوزی میکند.او از خوبان درگاه ماست.»حضرت به صحرا آمد و مردی را مشغول به کشاورزی دید.حضرت تعجب کرد که او چگونه به درجه ای رسیده است که خدا می فرماید او از خوبان ماست.
از جبریل پرسش کرد. جبریل عرض کرد:در همین لحظه خداوند او را امتحان میکند ،عکس العمل او را مشاهده کن.بلایی نازل شد که آن مرد در یک لحظه هر دو چشمش را از دست داد.نشست و بیلش را در مقابلش قرار داد و گفت:«مولای من،تا تو مرا بینا می پسندیدی من داشتن چشم را دوست می داشتم،حال که تو مرا نابینا می پسندی من نابینایی را بیشتر از بینایی دوست دارم.»حضرت دید این مرد به مقام رضا رسیده است.رو کرد و به آن مرد فرمود:ای مرد،من پیغمبرم و مستجاب الدعوه.می خواهی دعا کنم خداوند چشمانت را شفا دهد؟مرد گفت:خیر.حضرت فرمود چرا؟گفت:آنچه مولای من برای من اختیار کرده بشتر دوست میدارم تا آنچه را که خودم برای خودم بخواهم

=========================

عذاب آل فرعون با وزغ

خدای تعالی برای تنبیه فرعونیان،وزغ را بر آنها مسلط ساخت وهر چی خوراکی و آشامیدنی داشتند.پر از وزغ شد.وخانه ها و ظرف هایشان را فرا گرفت. ودست به هر جامه وخوراکی میزدند،وزغ هایی را در آنها میدیدند و هر غذایی که می پختند،وزغ ها در آن می ریختنند وآن را تباه می ساختند.چون در جایی می نشستند،وزغ ها از لباس وسر صورتشان بالا می رفتند.اگر برای سخن گفتن یا غذا خوردن دهان باز می کردند،پیش از آن که سخنی از زبانشان خارج شود یا لقمه ای در دهان بگذارند،وزغی به دهانشان می رفت.
خلاصه آنقدر از وزغ ها سختی کشیدند تا به ناچار نزد موسی آمده واز پیمان شکنی های گذشته عذرخواهی کردند وپیمان محکمی بستند که دیگر خلف وعده نکنند،ولی با تمام این احوال وقتی با دعای موسی وزغ ها برطرف شدند،باز هم به وعده ی خود عمل نکردند

للّهـُــمَّ عَجـِّــل لِوَلیـِّــکَ الفَـــرَجَ

تاریخ ارسال: سه شنبه 11 خرداد 1395  نویسنده : elaheh solimani